Hidde Fennema -
Gemeenteraadslid

HilverSummum 3: Hidde Fennema

Als ik op de poort van zijn kasteel aan de Gerard Gullaan bonk, doet de montere slotheer in eigen persoon hartelijk open! Als we de ‘slotzaal’ betreden, waarschuwt hij me voor ‘de bloeddorstige waakhond’, die een vriendelijke bejaarde lobbes blijkt te zijn, met de architectonische naam ‘Dudok’: een even opbouwend type als zijn baasje, Hidde Fennema. Gemeenteraadslid alhier, energiek, welbespraakt, ambitieus, openhartig en vooral VVD-er.  

 

Hidde begon in Rotterdam het bestaan (1977), maar het gezin verhuisde in 1989 naar het royale optrekje in de Hilversumse wijk nabij het Raadhuis. In dit rustieke kwartier wonen allerlei familieleden, zodat deze buurt ook wel ‘de Fennemeent’ kan heten. Zijn ouders leven beiden nog en zijn (of waren) in het Gooi bekende figuren: moeders vader bezat ooit damesmodehuis ‘van der Meermode’, op de kop van de Groest, waar later theater Achterom gehuisvest was.  Vader Tjako is lokale-tv-presentator, columnist, organisator van festivals, kortom een ‘geziene man’. Bovendien was vader ook een tijdje raadslid, een ‘hobby’ die zoonlief van hem heeft geërfd. Hiddes zus is werkzaam op basisscholen in Laren en Loosdrecht.

Hidde is in 2007 getrouwd met Maaike, die clustermanager is bij  ‘Amerpoort’, een instelling voor gehandicaptenzorg. Ze hebben twee kinderen: zoon Reijer (9 jaar nu) en dochter Jette (6 jaar). Papa Hidde zat na de komst naar het Gooi nog twee jaar op de Fabritiusschool, waar hij les kreeg van Meester Bob, een gouwe ouwe rot in het vak, die vorig jaar nog zoon Reijer les gaf! Geen Douwe Bob dus, maar Gouwe Bob (mijn flauwiteit, FK).

Als hobby’s vermeldt Hidde: varen met zijn mooie houten boot uit 1948, rijden met zijn goed onderhouden motorfiets uit 1967, zijn puike ruime tuin verzorgen en zijn riante pand onderhouden (‘ik hou van oude, maar mooie dingen’). Maar zijn grootste hobby: politiek! Hierover zo meer.  

Zijn (school)carrière noemt Hidde ‘indrukwekkend’: omdat hij niet zozeer balorig was, maar een hekel had aan saaie theorielessen, werd hij eerst van het Gemeentelijk Gymnasium getrapt, daarna van het ATC, maar deze deugniet behaalde tenslotte lachend zijn diploma op de Aloysiusmavo. Hij is een man van praktijk en actie, vond droge leerkost maar niks, hoewel hij uitstekende cijfers haalde voor geschiedenis en Nederlands, die hem wél interesseerden. Ook nu nog mag Hidde graag stukken schrijven, liefst in begrijpelijke en correcte taal.

Op het Dudok College volgde hij een paar jaar de opleiding ‘Technische Informatica’. Toen hij stage liep bij Randstad Holding en er in 1998 in dienst kwam, bleef hij daar negen jaar werken! Hidde: “Door schade en schande leer je het meest. Zo heb ik een paar jaar ontzettend gaaf  werk gedaan bij de ICT-afdeling op Schiphol, waar gezorgd wordt dat alle systemen het doen en blijven doen, van landingsbaanlichten tot koffieautomaten”

Maar hij wilde toch liever een eigen bedrijf. Dat werd in 2008 ‘Atomos Applications’, die apps- en web-voorzieningen maakt en onderhoudt, voor uiteenlopende bedrijven: een geavanceerd administratief systeem, vergelijkbaar met een leerlingvolgsysteem op scholen. Dit is voor Hidde zijn hoofdbetrekking, al heeft hij nog een tweede bedrijf, ‘Mantelaar’, dat hulpbehoevende ouderen in verbinding brengt met medische zorgstudenten. Kortom: Hidde is goed  bezig en verveelt zich werkelijk nooit.

Want zijn allergrootste maar tijdrovende hobby is: de politiek! Hoe is hij daarin verzeild geraakt? Hidde: “Toen ik in 2008 mijn eigen bedrijfje startte, zat ik de hele dag alleen op mijn zolderkamertje. Tegen de eenzaamheid kocht ik eerst mijn trouwe viervoeter Dudok. Omdat ik een mensenmens ben, zocht ik de medemens op en werd daarom lid van een club die ‘de Ronde Tafel’ wordt genoemd: mannen van tussen de dertig en veertig jaar, die zich bezig houden met goede doelen; erg inspirerend en motiverend werk. Ik werd al snel nationaal president, een baantje dat men maar één jaar mag doen. Na dat jaar werd ik lid van de VVD. Ik woonde toen nog in de Bilderdijklaan hier: op zeker moment zag ik bomen in de straat omgehakt worden. Ik heb me daar tegen verzet, met succes, wat tot landelijke commotie leidde, tot aan de Raad van State toe.

Zodoende ging ik me steeds meer inzetten voor de lokale politiek en werd ik alhier in 2014 kandidaat-raadslid voor de VVD. Dat haalde ik toen net niet, maar toen in 2016 enkele plekken vrij kwamen, kreeg ik een ‘stoeltje’ in de Raad. Daarin zitten 36 collega’s, van wie nu zes van de VVD. Het aantal raadsleden hangt samen met het aantal inwoners van een gemeente. Wijdemeren bijvoorbeeld heeft er 19.” 

Even een kort lesje staatsinrichting: de Gemeenteraad is ‘de Tweede Kamer’ van een gemeente  en is dus het allerhoogste, gekozen orgaan en kan niet ontslagen worden. De leden kunnen alleen vervangen worden na de volgende verkiezingen. Het College van Burgemeesters en Wethouders (B&W) is wat ‘de regering’ landelijk is. De burgervader of -moeder doet: algemene zaken, openbare  orde en veiligheid. Het laatste betreft dus met name politie en brandweer. (“Goed onthouden, geachte pupilletjes!”, zei ondergetekende, pedante frik op leeftijd: “Volgende week hierover een onverwachte s.o.!”)

Elk raadslid heeft een eigen portefeuille, zodat de regelende en controlerende taken kunnen worden verdeeld onder de leden. Een partij met maar enkele zetels zal dus per persoon veel meer werk  moeten verzetten dan een grotere partij, zoals in Hilversum: Hart voor Hilversum, D’66 en VVD. Hidde heeft in zijn pakket: bereikbaarheid, parkeren en duurzaamheid. Dat zijn merendeels ‘grote dossiers’ die bepalend zijn voor ons komend bestaan, zoals vuilnisophaal, windmolenparken en de energietransitie (‘van het gas af’).

Hij vindt het heel leuk werk, maar het kost wel erg veel tijd, wat natuurlijk ten koste gaat van bijvoorbeeld het gezin. Echter hij doet dit vrijwillig en met liefde en wordt er redelijk voor betaald: dat is een standaardbedrag, los van het aantal uren dat wordt gewerkt. Maar hij heeft het graag over voor ’ons mooie dorp’. Wat hij vooral een aardig klusje vindt: commissievoorzitter zijn. “Dan ben je geen gesprekspartner, maar gespreksleider: die ervoor moet zorgen dat niet alleen iedereen voldoende aan het woord komt, maar dat mensen na afloop met een tevreden gevoel weer huiswaarts gaan.”

Zijn werk als raadslid kost gemiddeld zo’n twintig uur per week. Natuurlijk zitten daar pieken in, naar boven en naar beneden. Zo kwamen op een raadsvergadering niet zo lang geleden 205 documenten met in totaal 3919 pagina’s aan de orde! Dat is wel een exces. Maar in Hiddes leven lopen werk (twee bedrijven), privéleven (gezin) en hobby (politiek) vrij diffuus door elkaar heen. “Het is voor mij één grote berg, die ik graag beklim!” Het is dan ook niet voor niks dat hij vorig jaar ‘Politicus van het Jaar’ (in de omroepstad) is geworden; een prijs bepaald door de inwoners. “Hoe kwam dat nou?”, vraag ik naïef. Hidde: “Ik was vorig jaar heel actief en zichtbaar, met bijvoorbeeld het tegenhouden van onderzoek naar windmolens op de hei. Dat sloeg kennelijk aan en in.”

Wat hij het leukst vindt, zijn de contacten en omgang met mensen; het minst leuk is dat zo’n tachtig procent van wat er gedaan wordt, onopgemerkt blijft voor de inwoners. Zoals de perikelen rond de herinrichting van het Stationsplein. Maar ja: ‘democratie’ betekent heel veel praten, heel veel water bij de wijn doen en dus veel wensen en idealen moeten uitstellen of zelfs opgeven. All in the game…

 

Tot slot: wat wil Hidde het liefst met Hilversum? “Ik wil niet dat het een slaapstad wordt. Hilversum is een levendige en beweeglijke stad met veel diversiteit. Het is geen ‘reservaat’ met één dominante groep; maar gevarieerd en actief. Daarbij zijn  groei, actie en gezelligheid essentieel, maar vooral: bereikbaarheid. Dáár ga ik voor!”

De onvermijdelijke slotanekdote: hij is jarenlang ‘reserveloper’ voor de Telegraaf geweest: paraat staan voor het geval een krantenbezorger uitvalt. “Daardoor ken ik de kaart van Hilversum ongeveer uit mijn hoofd. Noem mij een straat hier en ik weet waar die ligt. De dertig gulden die ik er op zaterdag mee verdiende, gaf ik dezelfde avond weer vrolijk uit bij Dansschool van Bommel!

Goed en gezellig leven, dat is mijn credo!”

Frans Kwantes,

31 augustus 2021