Through the eyes of Ako: verbinding

Gegroet en welkom bij een nieuwe bladzijde uit het dagelijkse leven van een Hilversummer genaamd Ako.

Misschien vraag je jezelf af waarom ik dit allemaal deel. Of waarom en hoe ik erbij kom om dit nu wel te delen en niet eerder. Ik neem jullie mee terug naar Irak waar ik de vechtsport taekwondo beoefende. Toen we in Nederland waren gevestigd kreeg ik door de jaren heen weer de drang om te bewegen en aan een sport te doen, alleen voelde ik me niet echt op mijn gemak en niet zeker genoeg om mee te doen met de grote groepssporten. Ik heb een aantal sportverenigingen bezocht, beginnend met voetbal. Maar daar was ik al na twee maanden weer gestopt, omdat ik verplicht naakt moest douchen met de rest en dat ging tegen mijn normen en waarden in. Daarnaast heb ik ook nog een vechtsport geprobeerd genaamd jiu-jitsu. Ook daar kwam het al snel tot een einde omdat er met meisjes gespard moest worden. Waar ik vandaan kom zijn meisjes en jongens vaak van elkaar gescheiden en is aanraking niet gewenst, dat komt zowel uit respect als uit de normen en waarden van de cultuur in het Midden-Oosten.

Door de jaren heen heb ik mezelf kunnen ontwikkelen tot een volledige jongeman en kan ik mezelf een Nederlander noemen. Ik ben volledig geïntegreerd en heb de normen en waarden geaccepteerd en eigen gemaakt dankzij de handvatten die ik heb gehad van alle kanten. Een van de handvatten die ik niet kan missen om te noemen is het buurthuis De Toekomst, dat helaas niet meer bestaat. De volgende die ik graag noem en waar ik dankbaar voor ben is Hilversummers.nl. Zij verbinden Hilversummers en werelden met elkaar.

Graag wil ik een van de evenementen uitlichten die werelden bij elkaar brengt, van jong tot oud. Waar gesprekken tot leven komen die niet eerder hebben plaatsgevonden. Zoals we allemaal weten verbindt eten ons allemaal dagelijks met elkaar. Ik heb het over het evenement 'Pizza en Politiek', dat vier keer per jaar wordt gehouden. Met behulp van breakout rooms die op het evenement plaatsvinden worden bepaalde thema's onder de loep gebracht en bespreekbaar gemaakt. Ook is er een moment van een open mic op het podium waar iedereen gebruik van kan en mag maken tijdens het evenement. Bij de meest recente Pizza en Politiek sprong er een jongeman op het podium tijdens de open mic. Hij sprak, voor iemand die nog geen vijf jaar in Nederland is, hartstikke moedig en enthousiast over zijn komst naar Nederland en hoe dankbaar hij was voor zijn ontvangst.

Ik heb de kans daarna gepakt om kennis te maken met een van de vluchtelingen: een jonge man van achttien jaar oud. Hij is geboren in Syrië en mocht zijn moedertaal er niet spreken (Koerdisch). Wat mij een warm gevoel van binnen gaf nadat ik hem had gesproken, was dat de jongeman aan het stralen was! Hij gaf bijna warmte af, zo blij en gelukkig zag hij eruit. Later vertelde hij meer over zijn reis, dat hij door mag naar de universiteit, en zes talen spreekt, inclusief Nederlands.

Het gesprek had mij erg aan het denken gezet en gaf mij herinneringen aan toen ik net aankwam in Nederland en toen ik de kans kreeg om te studeren. Dat heb ik toen met twee handen aangepakt en ik begon ervoor te rennen! Vanaf het moment dat ik naar school kon, heb ik als een spons alle kennis en tools mij eigen gemaakt.

Vluchten is niet leuk, maar als ik terugkijk naar mijn reis en ervaringen in het leven, opgegroeid tussen twee culturen, heeft dat mij meer voordelen dan nadelen opgeleverd. Ik sta positief in het leven, ‘what doesn't kill you, only makes you stronger‘. Het leven bestaat niet alleen uit rozengeuren en maneschijn. Het leren van vallen en opstaan is een van de mooiste lessen in het leven, alleen is het heel belangrijk dat je de juiste omgeving hebt die dat mogelijk maakt. Daarom ben ik en zal ik Nederland altijd dankbaar zijn voor de opvang en de begeleiding die gegeven wordt aan vluchtelingen.

Bedankt voor je tijd en het lezen,

Tot de volgende bladzijde,

Liefde,

Ako